Drs. P. was in Hippo en de ZAAILANDER was daar ook. Een interview...

Tegenover Panorama verklaarde Drs. P. in een interview dat hij wel eens drugs had gebruikt en dat nog zeer interessant vond ook. Hij had een stickje gerookt. Eénmalig slechts, "Omdat ik het niet in me heb zitten om verslaafd te raken, maar als ik op een feestje zou komen en men zou er mij weer een aanprijzen, dan deinsde ik niet terug, want het is leuk en het beleven waard."
Echter, tegenover Michiel Hoekstra verklaarde hij, toen die hem vroeg hoe hij tegenover Hippo stond, dat hij de Hippo-zaal zeer goed vond, maar dat hij niet zo voor allerlei stooned-mensen was. Een paradox dus, of...?

Drs. P. In Concert

De grote Winkler Prins, supplement 1975: Polzer, Heinz Hermann. Pseudoniem: Drs. P.
In Nederland werkende tekstschrijver, liedzanger en publicist. Zijn teksten worden veelal gekenmerkt door een archaisch, soms verassend woordgebruik en door cynisch-kritische, naar het surreële tenderende inhoud.

Wie?

Deze meneer trad zaterdag 27 oktober op in Hippo. Een prima gelegenheid om een diepgaand gesprek met hem te hebben.

Met kloppend hart en een vraag die ik uit mijn hoofd geleerd heb, vertrek ik naar Hippo.

"Hippo? Hippo? Is dat niet..die..eh?", vroegen lui zich af toen ik het blijde nieuws verkondigde. Ik zeg dat ik toch alleen maar Cola drink en dat er dus niets aan de hand is. Geruststellend mag ik vertrekken.

In Hippo aangekomen zoek ik snel het mooiste plaatsje op want het is nog niet druk. Langzamerhand wordt het voller. Maar wat zie ik daar?! Ongelovelijk! Hier, zo tussen het publiek, staat een man met een lange jas en een grote bril, dat is Drs. P!

Wat doet-ie nu? Hij gaat aan een tafeltje zitten en schrijft wat op. Heeft hij dan geen kleedkamer?
Dan is het moment aangebroken waarop hij naarvoren treedt en zijn optreden vangt aan. Hij begint met het voordragen van een gedichtje dat hij net, in de zaal zittend, heeft geschreven. Het gaat over Hippo en Leeuwàrden, maar de klemtoon was niet te harden.

Ik vraag me af wanneer ik hem mijn met zorg uitgekozen vraag zal stellen. Als zijn optreden is afgelopen zal hij wel zo snel mogelijk thuis willen zijn en dus gelijk vertrekken. In de pauze dan maar, als ik tenminste een kans krijg, want hij zal wel eventjes achter de coulissen verdwijnen, denk ik.
Naarmate Drs. P.’s optreden vorder, wordt het publiek en ik ook, enthousiaster. Af en toe kan hij door het enorme applaus niet eens meer aan het woord komen.

Nadat hij een groot aantal nummers gezongen heeft, kondigt hij de pauze aan, en hij blijft gewoon achter zijn piano zitten. Ik denk: "Nu of nooit", en stap op hem af. Ik zeg tegen hem dat ik van de ZAAILANDER ben, de schoolkrant van het RSG-Leeuwarden (zenuwen speelden mij parten, dus ik denk niet dat hij het verstaan heeft) en zeg hem dat ik als leerling en, als alles volgens het normale gangbare patroon zou gaan, toekomstig student en dan misschien wel toekomstig Drs., mij afvraag waarom hij nadat hij afgestudeerd was, plotseling cabaretier werd.

Dhr. Polzer antwoordde dat hij in zijn studententijd al teksten schreef en dat hij toen hij bij Philips op Djakarta werkte, in zijn verlofperiode naar San Fransisco ging en daar toen in een studio met allerlei knopjes en regelaars een plaat opnam, waarvan er vijf werden geperst. Vier gaf hij er weg en eentje liet hij aan Willem Duys horen, toen hij weer in Nederland was, en zo kwam van het één het ander.

Minister president

"Bent u nog steeds werkzaam als econoom?"
Dhr. Polzer: "Nee, helemaal niet meer."

"Heeft u wél een oplossing voor de Nederlandse economische problemen?"
Dhr. P.: "Eh, nee als ik dat zou hebben zat ik nu niet hier maar was ik iets van minister president op het Binnenhof."

"Wilt u nog wel eens met een van uw nummers op de hitparade komen?"
Dhr. P.: "Nee, ik heb er niets op tegen als het zou gebeuren, maar ik doe het er niet voor. Ik schrijf geen commerciele nummers, ik ben geen echte artiest, zoals bijvoorbeeld Vader Abraham. Dat is ook de reden waarom ik niet in grote zalen optreedt. Hier heb je namelijk een geselecteerd publiek, dat niet komt voor een avondje lol te hebben. Er wordt nu alleen op de teksten gelet en niet op mijn pak of naar wat voor kapper ik ga."

Op dat moment raakt dhr. Polzer in gesprek met een man die het de hele tijd over pianola’s heeft en ik kom niet meer aan de bak.
Na enige tijd vervolgt Drs. P. zijn optreden en nu wordt ik en het publiek dus ook, helemaal platgeveegd door zijn scherpe, de-toehoorder-bij-de-neus-nemende teksten.

Hij blijft!

Als zijn optreden na de zoveelste ovatie is afgelopen stromen de mensen weg, alleen Drs. P. blijft zitten! Ik grijp mijn kans en ga bij hem aan het tafeltje zitten en er ontwikkelt zich het volgende gesprek:

"Heeft u nog andere bezigheden dan deze optredens?"
"Ik ben eigenlijk schrijver. Eens in de één à twee weken schrijf ik wat voor een radioprogramma bijvoorbeeld"

"Werkt u ook mee aan de Winkler Prins?"
"Ja, ik doe de versvormen."

"Gaat u zelf wel eens naar het theater of naar een cabaret voorstelling"
"Zeer zelden, en als ik ga dan valt het meestal tegen. Je kunt op de T.V. ook veel leuke dingen zien. Als bijvoorbeeld Monty Python’s Flying Circus op de T.V. is, ben ik niet uit mijn huis te krijgen en dat nieuwe programma Soap, ’t wordt wel door de Tros uitgezonden, maar het is steengoed"

"Wat vindt u van Koot en Bie?"
"Ik vind dat ze echt de besten van Nederland zijn. ’t Is jammer dat ze Nederland als taalgebied hebben, want als ze bijvoorbeeld Engels waren geweest, zouden ze waarschijnlijk wereldberoemd zijn geworden."

Dan trekt dhr. Polzer zich terug naar discretere oorden om aldaar enige geldzaken af te handelen.

Dhr. Polzer, de man die weigert reclame spreuken te verkondigen, omdat hij van mening is dat hij dan niets meer voor zichzelf aan kan prijzen zonder dat iemand denkt dat hij daar ook voor betaald wordt.
Daar gaat-ie, de man met de modieuze bril en het iets te grote pak.

Wat zei hij daar ook al weer over? Oh ja, "Er wordt nu alleen op mijn teksten gelet en niet op mijn pak."
Hij had gelijk, het viel me nu pas op.

foto’s: Dave Shift