Wassily Kandinsky, Aquarell No. 2, 1911-1912, aquarel, gouache en potlood op papier,.jpg [ 96.45 KiB | 1087 keer bekeken ]

Kunst maken is beginnen met een open vizier, een open blik. Een tussenruimte waarin van alles mogelijk is en je tot een beslissing moet komen om het uiteindelijke kunstwerk te maken. Het alles is niet te omvatten.

De keuze gebeurt deels bewust maar vaak ook onbewust. Het begint bewust met je voorkeur voor onderwerp en kleur. Je staat voor je doek, wellicht maak je een schets met houtskool. Plotseling veeg je per ongeluk met je mouw over de schets, en ontstaat een vlek.… dat kan ook. ...daar kan ik wat mee…het maakt de compositie sterker… Ik zet daar een boom neer.

Het vrije associëren, het in een flow zitten, een “ongeluk” als nieuw uitgangspunt nemen... en de tijd en functionaliteit ondergeschikt maken aan het resultaat. Schilders, schrijvers, musici dansers, ontwerpers, illustratoren maken er vaak gretig gebruik van.

Velen van ons, ook ik, voelden als kind de omgeving gevat in een structuur waarin weinig ruimte was voor dromerij, voor luisteren naar je eigen gedachtes, voor de tussenruimte. Velen van ons hebben een volwassene ontmoet die de ongebreidelde fantasie zag en deze benoemde.

Wat mooi! Heb jij dat gemaakt? Vertel er eens wat over?

Ook ik, als klein meisje, tekende een groot dier op een papier, het dier liep gedeeltelijk door de kamer want het papier was te klein. Een vriendin van mijn ouders zei dat het goed was en gaf me daarmee een volmacht tot de keuzes die ik later in mijn leven maakte.

Het klinkt romantisch zult u zeggen? Klopt, alleen er komt veel meer bij kijken… Als je de kunstacademie gaat volgen worstel je met de techniek. Je hebt iets in je hoofd maar je handen staan verkeerd. Je wilt een kleur, maar deze valt anders uit, je wilt een gevoel verbeelden maar schildert het te letterlijk en het slaat dood. De tussenruimte benoemen en tegelijkertijd ruimte laten om te communiceren met de kijker, daarbij sta je soms zelfs in de weg.

Het is een plek die iedereen kent, als je goed samenwerkt met je team, als je samen naar muziek luistert, als je voelt dat je op je plek zit. Die tussenruimte is universeel. Je maakt contact met alles wat leeft, mensen, dieren, planten, hemellichamen, alles. Als je de onvolmaaktheid omarmt en transformeert naar dat wat leven is. Die trilling. Daar begint de voorwaarde en schepping van beeldende kunst. De verbeelding van de tussenruimte.

Kitty Blüm