Een dreigende, winterse sneeuwbui boven een duin op Vlieland, een wit blauwe wolk waar een jakobsladder achter vandaan schijnt of een torenhoge cumuluswolk boven een bijna drooggevallen stuk wad. De zon gaat schuil, maar is tegelijk alom aanwezig. Met een felle lichtstraal waarmee een duin in de verte oplicht, of een verfijnde glinstering op het water. Dolsma speelt met het licht van de zon. Zijn werk is zo natuurgetrouw dat het op afstand haast een foto lijkt. Maar de interpretatie die de schilder in zijn werk legt en de sfeer die hij daarmee oproept, lijken het schilderij zelf haast tot leven te brengen. “Die omslag van verf naar illusie vind ik iets magisch. Het wekt de illusie van spanning, ruimte en licht die je op foto niet ziet.”

(oktober 2008, Wieger Favier in het magazine Vier!)